ਸੂਰਜ ਪੱਥ ਕੇ
ਬਨੇਰੇ ਤੇ ਰੱਖਣਾ
ਉਸਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ,
ਚੰਨ ਨੂੰ ਧਲਿਆਰਾ ਪਾ
ਅੰਬਰ ਤੇ ਖੜਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ,
ਉਸਦੀ ਪਾਟੀ ਚੁੰਨੀ ਦੇ
ਲੜ ਨਾਲ
ਬੰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪੌਣ ,
ਧੁੱਪ ਨੂੰ ਛਾਬੇ ‘ਚ ਪਾ
ਲੁਕਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ,
ਜਿੰਨਾਂ ਚਿਰ
ਉਸਦੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੇ
ਵਕਤ ਦੀ ਕੀ ਮਜ਼ਾਲ ਹੈ
ਕਿ ਇੱਕ ਕਦਮ ਵੀ ਪੁੱਟੇ ,
ਘਰ ਦੀ ਸੁਆਣੀ ਹੈ ਨਾ
ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਦੇ ਚੁੱਲੇ ਚੌਂਕੇ ‘ਚ ਵੀ
ਉਸਦੀ ਚਲਦੀ ਹੈ !